ف.م.سخن

agha jan
ghesmate badie pesari ke refrandom mikhast belakhare chi shod

"نقطه" ی عزيز
خوشحالم که خبری از شما رسيد. غيبت تان باعث نگراني شده بود. بله دايره ی لطف برادران هر لحظه تنگ تر مي شود و عبور از اين روزنه ی باقي مانده، روز به روز سخت تر ولي بايد با خلاقيت فني، در اين مبارزه ی نابرابر پيروز شويم.

اما در مورد "نان و شراب" ِ سيلونه، خارج از شوخي، زنده ياد محمد قاضي در تجديد چاپ اين کتاب، گرفتار همين لغت "شراب" شده بود و مميزان وزارت ارشاد بر اين کلمه ايراد مي گرفتند و چاپ کتاب را مشروط به حذف آن مي کردند. مرحوم قاضي - درست به خاطرم نمانده است - يا با استناد به آيات قرآني یا اشعار حافظ - يکي از اين دو -، و اين که صِرف کلمه ی شراب نمي تواند و نبايد مانع از انتشار اثر شود بر مميزان چيره مي شود. خدا رحم مي کند که چيره مي شود والا لابد بايد امروز با وضع حاکم و سر به راه کردن مردم به کمک "شمشير"، به تن قهرمان داستان سيلونه، موقعي که برای ناشناس ماندن، لباس کشيشي به تن مي کند و صورت مي سوزاند، لباس روحانيت و عبا و عمامه مي پوشاند!

همين بلا بر سر ضد داستان "شب سراب" نيز مي آيد که در اصل اسم اوليه ی آن "شب شراب" بوده است که آن هم ماخوذ از بيت "شب شراب نيرزد به بامداد خمار" بوده است که حتما اطلاع داريد کتابي است در پاسخ به رمان "بامداد خمار" فتانه حاج سيد جوادي. در کتاب "شب سراب"، ظاهرا زور نويسنده ی گمنام و ناشر، به وزارت ارشاد نمي رسد و آن وزارت ِ جليله، با حذف "سه نقطه" از "شراب" و تبديل آن به "سراب" قال قضيه را مي کند و به کتاب اجازه ی انتشار مي دهد و کسي هم نمي پرسد که بر سر آن مصرع زيبا و با معنا، با اين کلمه ی ساختگي چه مي آيد! حالا هم که حکايت "سانديس" است و خون عيسي مسيح و لابد فردا خواهند گفت صوت داوودی، موقع خواندن اذان مغرب و عشا به اوج رسيده است و به قول قدما والخ ...!

يك كتابي هم دارد "ايناتسيو سيلونه" به نام: "نان و سانديس" خيلي جالب و ارزشي است!
ضمناً آقا شما هم مشمول عنايات فيلترينگ قرار گرفتيد.