ف.م.سخن

قدرداني ها!

از عزيزاني که لطف کرده اند و در زير "گلايه ها"، نوشته های مرا مورد لطف قرار داده اند تشکر می کنم. "گلايه ها" در اصل لينکي بود به مطلب "خوابگرد"، و طرح مسئله ای که وب لاگ نويسان، هر يک به نحوی با آن درگيرند. من از شکراللهي بسيار متشکرم که با طرح اين مسئله باعث شد تا در وب لاگم شاهد محبت دوستان ناديده ام باشم. برای من شخصا هيچ چيز خوشحال کننده تر از ديدن نقد در باره ی نوشته هايم نيست. من اهل فروتني بي جا نيستم که به قول استاد کدکني خود نشانه ی غرور است ولي مگر کار بي عيب وجود دارد؟ اين عيب ها را کجا بايد ديد و آن ها را بر طرف کرد؟ اگر شما نقد کنيد و عيب ها را بگوييد و من در صدد رفع آن ها بر آيم، آيا اين لطف شما به من نخواهد بود و من نبايد خوشحال شوم؟ به اين دليل است که ديدن نقد باعث خوشحالي من مي شود. شما خواننده ی عزيز اين سطور، مي توانيد مثل يک آينه ی شفاف، از زوايای گوناگون - زوايایي که چشم من آن ها را نمي بیند - عيب نوشته هایم را به من نشان دهيد. همان طور که با نوشته های من گاه شاد مي شويد، گاه غمگين؛ گاه لبخند بر لب مي آوريد، گاه اشک بر چشم؛ گاه خشم وجودتان را فرا مي گیرد، گاه محبت قلب تان را، همان طور که نوشته های من بر شما تاثير مي گذارد، شما هم مي توانيد با نظر های خود بر من تاثير بگذاريد. مهم نيست که بر نوشته ای تنها يک نظر نوشته شود، يا اصلا نظری نوشته نشود، ولي مهم اين است که هرگاه دیديد چيزی در دل داريد که بايد با ف.م.سخن تان در ميان بگذاريد حتما اين کار را بکنيد. چه با نظردهي، چه با ای ميل، چه با هر وسيله ی ديگر. دوست ارجمندی نوشته بودند همين انتظار از ف.م.سخن - به عنوان خواننده ی وب لاگ ديگران - هست که او هم نظر بدهد و درست مي گويند. علت اين که چرا اين کار را کمتر کرده ام زير نوشته ی "خوابگرد" شرح داده ام، ولي از این پس سعي خواهم کرد به رغم تمام مسائلي که بر شمردم، نظر خود را ذيل مطالب دوستان وب لاگ نويسم بگذارم.