April 07, 2005

نامه ای به ف.م.سخن در باره ی خط فارسی از آقای حسين جاويد

"...بگذارید گله‌ای از شما بکنم که در بین شش مورد اصلاح که من به آن‌ها اشاره کرده بودم، دست گذاشته‌اید روی چالش‌برانگیزترین آن و به تندترین شکل، آن را از دم تیغ خود گذرانده‌اید و البته مواردی که اشاره کرده‌اید همگی سفسطه‌ای بیش نیستند.
بله؛ من از شما بهتر می‌دانم که حرف "واو" در وسط کلماتی چون خواهر، خواب، خواهش و... روزگاری خانده می‌شده است و آن‌چنان که من اشاره کرده‌ام حرف زینت نبوده است؛ کسی هم منکر این مساله نیست، اما آیا نظر شما کمی دور از منطق نیست که تنها به این دلیل که هزار سال پیش کلمه‌ای را به شکل خاصی می‌نوشتیم و تلفظ می‌کردیم، امروز هم به آن شیوه وفادار باشیم؟!..."

برای خواندن متن کامل نامه آقای جاويد روی اينجا کليک کنيد.

sokhan April 7, 2005 02:04 PM
نظرات

دوست گرانقدر آفای جاويد،شايد بهتر باشد به جای يای فشردن بر اين کار برای «فارسي»تر نوشتن،بيايند و در حد امکان به جای کلمه هايی عربی مانند «سوال» و «ابداع» و «رسم الخط» و «باطل» از « يرسش و ساختن و شيوه ی نگارش و نادرست»و... استفاده کنند.و نيز «سياسگزاري» را صحيح بنگارند که البته خود بهتر می دانند که سياس شی نيست که بگذارندش و به اشتباه آن گونه نگاشته اند.اما آن که يای بر درست تر نوشتن می فشارد بايد دقت کند تا «به تندترين شکل،از تيغ ف.م.سخن نگذرد»!و اميد آن که نگارنده اين چند خط نيز همانند ايشان به «سفسطه گري» متهم نشود.يايدار باشند. سام الدين ضيائی

سام الدين ضيائی April 7, 2005 03:26 PM