برای خواندن اين مقاله در خبرنامه ی گويا روی اينجا کليک کنيد.
sokhan December 7, 2005 04:45 PMبرای خانواده شان آرزوی تحمل درد را دارم. ظاهراً خلبان بدبخت گفته بود که هواپیما ایراد دارد ولی به حرفش توجه نکرده بودند. هنگام فرود اضطراری هم به او اجازه فرود نداده بودند.
آرمان December 7, 2005 11:22 PMman nemifahmam in chejoor tahrimie ke akhoonda mitunan lavazeme barnamehae hasteii khodeshuno az bazare siah bekharan va unja tahrim barashun mani nadare ama be mardom ke mirese tahrim hast?jalebe valla... midunin ke hamin hafte pish ye AIRBUS321 kheili modern kharidan vase khodeshun, khob age deleshun vase ma ham besooze mitunan bekharan. moshkel injas ke deleshun nemisooze
Winston December 7, 2005 10:41 PMدرود ... چـند جـمله از زبان سـاکـنین شـهرک تـوحید!! لـطفاً سـری به ایـنجا بـزنـید
http://aavang.blogfa.com/post-68.aspx
کیانوش December 7, 2005 09:30 PMبرای خانواده هاشون آرزوی صبر میکنم...این یک فاجعه هست...خیلی متاسفم.
ني لبك December 7, 2005 06:56 PMبه نام حضرت دوست
سلام:
هزارباره دوست دارم کلام شمارا.هر چند به یمن فیلترشکن می خوانمتان.اما هماره می خوانم.یکبار یک مطلبی در رابطه با بحثی که پیرامون اصلاح طلب ها وتحریمیها و گروها ی دوران انقلاب در وبلاگستان ایجاد شده بود نگاشته بودید که هنوز لذتش را فراموش نمی کنم.دقیق و با نگاهی منطقی.من هم آن موقع چند کلامی برایتان نوشتم که ارسال کنم اما....شاید روزگاری برایتان فرستادم.
حالا با این حادثه کذا که غم نشسته روی مسیحای جان،من هم چند کلامی در رابطه با همین مفهوم شهادت که فرموده اید نگاشته ام.مسرور خواهم شد نگاهی به آن بیاندازید.
مهرتان هماره پایدار.
***
مرضيه خانم
ممنونم از محبت تان. شما لطف داريد. راست مي گوييد "برسان باده که غم روی نمود ای ساقي"، و حقيقتي تلخ را بيان مي کنيد که "در جامعه ی ما شهادت هم شهيد مي شود".به راستي کاری نمانده است جز آن که از "حضرت دوست" ياری بخواهيم.
سربلند باشيد.
سخن