دوستان ارجمندم، پويا، نقطه ته خط و آونگ خاطرهها لطف کردهاند و از من خواستهاند تا در اقتراح تاثيرگذارترينها شرکت کنم. ميخواستم مثل دوستان وبلاگنويس از تمام کساني که بر من تاثيرگذاشتهاند بنويسم اما يکي دو روزي فکر ميکردم اگر قرار باشد از ميان تاثيرگذارترينها، تنها يکي را انتخاب کنم پاسخم چه خواهد بود.
ابتدا بايد بگويم تاثيرگذارترين اشخاص بر من کساني بودهاند که حرفهايشان مرا به فکر کردن در زمينههايي که قبلا به آنها فکر نکرده بودم واداشته است. اين اشخاص در مقابل کساني قرار ميگيرند که به جاي ايجاد سوال و انداختن شخص در مسير انديشيدن، خودشان سوال طرح ميکنند و خودشان جواب ميدهند. حرف اينها دعوت به انديشيدن نيست؛ راه نشان دادن است. امروز معتقدم راهي که خود ِ شخص آن را نيابد و ديگران به او نشان دهند، با ثبات قدم طي نميشود. هميشه اما و اگري هست. همين اما و اگر ميتواند در مرحلهاي –مثلا در بحران- باعث عقبگرد شخص و بلاتکليفي فکري او شود.
از زاويهاي ديگر به موضوع نگاه کنيم. يکي ميگويد بينديشيم و خودمان نتيجه بگيريم، ديگري ميگويد من انديشيدهام و نتيجه اين است. نتيجهاي که او گرفته يعني سقف؛ سقفي که از آن بيشتر نميتوان اوج گرفت. نتيجهاي که او گرفته است يعني ديوار؛ ديواري که نميتوان از آن عبور کرد. انديشيدن ما را از اين سقف و از اين ديوار عبور ميدهد.
با اين مقدمه ميتوانم از کسي بگويم که مرا در بسياري از مسائل به فکر کردن واداشت، هر چند خود با ذهن تندش براي بسياري از سوالات، جوابي يافته بود و مايل بود ديگران نيز از جوابهاي او بهره گيرند. خيليها به دنبال او به راه افتادند اما چون خودْ راه را نيافته بودند در مراحل بحران بازگشتند. نه تنها بازگشتند، بلکه او را به خاطر مسيري که نشان داده بود، لعن و نفرين کردند.
اما براي من از آن چه او گفت و نوشت، فکر کردن ماند؛ از زاويههاي ديگر نگريستن ماند؛ مطالعه در افکار و انديشههاي ناشناخته ماند؛ پويايي و تکاپوي دائم ذهن ماند؛ گفتن و نوشتن به زبان مردم ماند. و من از دکتر شريعتي به خاطر همهي اينها و تاثير ِ ماندگاري که بر من گذاشت متشکرم.
آنطور که در اين يکي دو روز ديدهام تقريبا تمامي دوستان در اين اقتراح شرکت کردهاند با اين حال دوستان ارجمندم، مجيد زهري، سام ضيايي، مسعود برجيان، فرهاد رجبعلي، و آليوس اگر مخالف با چنين پرسش و پاسخهايي نباشند قطعا جوابهايشان جالب و خواندني خواهد بود.
با سلام
ممنون که دعوت را پذیرفتید.
من همیشه مطالب شما را دو بار می خوانم!
در امان و سلامت باشید
با احترام
مینو