ف.م.سخن

درک مطالب شما برای من بی سواد یک کم سخت است اما نوشته هایتان را دوست دارم. تازه که بانوشته های شما آشنا شده بودم فکر میکردم شما ابراهیم نبوی هستید اما بعد فهمیدم که نه نیستید چون اصلن فرق میکنید. نادیده شما را خیلی دوست دارم و در ذهنم از شما ظاهری مثل محمود دولت آبادی البته یک کم جوانتر با یک عینک که از خودتان دورش نمی کنید ساخته ام. من وقتی مطالب شما را میخوانم فکر می کنم جریان رو از نزدیک دارم می بینم. ظرافت کار شما در اینجاست. چقدر دوست داشتم شما را از نزدیک ببینم که اگر شرایط فرق میکرد حتمن از شما تقاضای ملاقات میکردم چرا که در این شرایط میدانم تقاضای احمقانه ای است. کاش زمانی برسد که نوشتن جرم نباشد و نوسنده مجرم و شما آزادانه مکان مشخصی برای خودتان داشته باشید تا ما هم آزادانه بتوانیم شما را از نزدیک ببینیم. راستی چشمهایتان چطور است؟ امیدوارم مشکلی نداشته باشید. شما را دوست دارم بخاطر یک رنگیتان. بخاطر ادبتان و بخاطر ظرافت نوشته هایتان. زنده باشید استاد

دوست نادیده ام .از شما بعیدمی دانم که ندانید دعوای فعلی برخورد دو جناح سیاسی درون حاکمیت است که یکی برای حذف دیگری و یکی برای بقا شمشیر از رو بسته اند.چرا جوانان پاک نهاد ومحروم این سرزمین دروغ وبلا باید سپر انسانی و گوشت دم توپ آقایان حکومتی باشند؟ حالا که بسیاری از قلم به دستان و مخاطب داران فقط بر این آتش می دمند بی هیچ اما واگر . شما که می دانم هنوز اسیر بورس واقامت خارج کشور نیستید روشنگری کنیدبرای این جوانان امروز .این امام زاده های باسمه ای معجزه شفا وآزادی ندارند .

با درود

گفتی‌، گل گفتی‌ و در سفتی