ف.م.سخن

سلام بر سخن.-حزب من در پیدایش کودتای پینوشه که ما از ان اسیب فراوان دیدیم از بازیگران اصلی بوده و از این بابت پوزش و توبه ای به ملت خود بدهکاریم-اریک اشناک یکی از رهبران سوسیالیست شیلی در زمان النده.همچین سخنی اگر از زبان کسی شما در تاریخ سیاسی ایران شنیده اید لطفا به من هم بگوئید(البته نه زیر شکنجه و اعتراف).مطلب اینبارتان به سیاسیون میاموزد که فروتن باشند.عالی زیبا دلنشین ونشانی از یک ژورنالیست روشنفکر اینبار به مخاطبانتان دادید.در ظمن سئوالی داشتم فکر میکنید منظور سروش از اینکه جنبش سبز محصول20 سال جهاد فرهنگی دردمندانه روشنگران و پیکارگران عرصه سیاست و فرهنگ است.چرا 20 سال و نه مثلا 100ویا 60سال؟(نامه به خامنه ای).زنده باشین.علی

***

با سلام به شما دوست ارجمند و تشکر از لطف شما. در مورد 20 سالی که دکتر سروش به آن اشاره کرده اند و 10 سالی که در آن میان نادیده گرفته شده -و این نکته ای ست که نگاهِ احتمالا مثبت ایشان را به سال های اولیه ی بعد از انقلاب نشان می دهد- باید گفت و گو کرد. البته در فضای کنونی ورود به چنین بحث هایی می تواند گمراه کننده تلقی شود و نباید در طرح آن ها عجله کرد، ولی به هر حال باید آن ها را در فهرستی گذاشت تا در اولین فرصت و موقعیت مناسب، باب گفت و گو در باره شان باز شود. با سپاس. سخن

نظرت در مورد آنچه در دهخ شصت گذشته کاملا درست است. تا جاییکه من می دانم فجایع آن دوره هم به دست کسانی اتفاق افتاده که الان در مناصب مختلف امنیتی و قضایی هستند. درباره نقش مستقیم کروبی و موسوی من چیزی نمی دانم اما اعتراض امروز کروبی حتی اگر با نیت انتقام از مخالفین سیاسی هم باشد باعث خواهد شد که جنایتکاران احساس امنیت کامل نداشته باشند و این می تواند اثرات مثبتی در کاهش این نوع فجایع داشته باشد. شاید هم کروبی می خواهد به نوعی سکوت یا همراهی خود را در سالیان گذشته به نوعی جبران کند. من فکر می کنم ما باید از کروبی حمایت کنیم که پیگیریهایش را ادامه دهد و فشار به حاکمان برای شروع رسیدگی افزایش یابد و در ادامه مسیر نوبت به حوادث سالهای دورتر هم خواهد رسید. ممکن است کروبی مایل به گسترش این رسیدگیها به حوادث دهه شصت نباشد ولی وقتی که این جریان شروع شود محدود کردن آن به حوادث انتخابات امسال بسیار مشکل خواهد بود.

***

سلام. با نظر شما کاملا موافق ام. باید از آقای کروبی و آقای موسوی حمایت کرد. این کار نه از روی فرصت طلبی که باید به خاطر حق طلبی امروز ایشان باشد. مقاومت ایشان در مقابل سیستم جور و اصرار بر مواضع آزادی خواهانه به خودیِ خود و بدون در نظر گرفتن سوابق و رفتار گذشته شان دارای ارزش است و این ارزش باید قدر شناخته شود. به هر حال ما به عنوان کسانی که می نویسیم باید نشان دهیم که گذشته و حال هر مسئولی را "در مجموع" در نظر داریم و ضمن نقد و نفی گذشته، از آن چه در حال و زمان کنونی می گذرد حمایت واقعی و قلبی می کنیم. به عبارتی خوب و بد را باید همیشه یک جا در نظر داشت، و به خاطر یکی، دیگری را نادیده نگرفت. ضمنا آن چه نوشتم، می تواند به عنوان سند و دلیلی برای وقوع جنایت و تجاوز در زمان حال نیز تلقی شود، به بیان دیگر اگر آقایان به عنوان مسئولان رده بالای دو دهه ی اول انقلاب بگویند که در زندان های تحت نظر لاجوردی و حتی زندان شهرستان ها چه فجایعی رخ می داده، می تواند دلیلی باشد برای امکان پذیر بودن وقوع فجایعی مانند تجاوز و شکنجه در زندان های کنونی. موفق باشید. سخن