ف.م.سخن

سلام.
تشبیه اقدامات حکومت به آیکیدو بسیار درست و هوشمندانه است. همین اقدامات شتابزده و خشن است که توان حاکمیت را تحلیل می برد و آنرا به استانه پذیرش تغییرات و یا سقوط نزدیک می کند. من فکر نمی کنم هیچ کدام از مخالفان می توانست اقدامی قابل مقایسه با ضربه ای که حوادث کهریزک و یا سرکوبهای خشن خیابانی به حیثیت نظام وارد کرد، انجام دهد.
من چند سالی است که ایران نیستم و فکر می کردم که هنوز حاکمیت می تواند اکثریتی از مردم را بسیج کند ولی به نظر می رسد که شرایط کاملا عوض شده است. تا جاییکه به خاطر دارم بعد از سرکوب اعتراضات دانشجویی سال 78 یک راهپیمایی راه انداختند که سخنران ان هم حسن روحانی بود (قابل توجه بعضی ها که به ثبات موقعیت امروز خود بیش از حد اطمینان دارند). اگر که حاکمان طرفداران خود را به خیابان دعوت نمی کنند به این دلیل است که توان بسیج عمومی را از دست داده اند و هر نوع تجمعی به راحتی از کنترل آنها خارج و اعتراضی می شود. من فکر می کنم که حاکمیت پشتیبانی مردمی را از دست داده و به سرنیزه ها متکی است. غافل از آنکه شاید بتوان به سرنیزه تکیه کرد ولی چیزی نیست که بتوان روی آن نشست و حکومت کرد.
در مورد حرفهای شجونی هم به دوره زمانی خوبی اشاره کردی. شاهان صفوی گروهی فدایی (قزلباش) داشتند که به فرمان مرشد کامل (چیزی شبیه مقام عظمای ولایت) هر کاری می کردند از جمله خوردن زنده زنده دشمنان مرشد کامل. اگر اشتباه نکنم همین قزلباشها برای خوشایند شاه اسماعیل، گوشت جنازه شیبک خان ازبک را خوردند تا وفاداری خورا به مرشد کامل ثابت کنند اگرچه بعضی هم کفته اند او زنده زنده خورده شد. شاهکار دیگر این قزلباشها این بود که بعد از خوردن مشروبات الکلی و مست شدن به گسترش مذهب تشیع از راه سنی کشی می پرداختند و آقایان علمایی هم که از لبنان به دعوت شاهان صفوی به اصفهان آمده بودند تنها نظاره گر همه این حوادث بودند و پشتیبان شاه شیعه در مقابل خلیفه سنی عثمانی.